(o gładkiej powierzchni)

См. также в других словарях:

• odbicie — n I 1. rzecz. od odbić Odbicie wieka skrzyni. Odbicie piłki. Odbicie więźniów. Odbicie od brzegu. ∆ mat. Kąt odbicia «kąt między promieniem odbitym od granicy dwóch ośrodków i prostą prostopadłą do powierzchni rozdzielającej te ośrodki» 2. lm D.… …   Słownik języka polskiego

• rysować — ndk IV, rysowaćsuję, rysowaćsujesz, rysowaćsuj, rysowaćował, rysowaćowany 1. «kreślić kontury, podobiznę czegoś lub kogoś, wykreślać coś» Rysować ołówkiem, piórkiem, węglem, pastelami. Rysować z natury, z pamięci. przen. «przedstawiać, opisywać… …   Słownik języka polskiego

• ślizgać się — ndk I, ślizgać sięam się, ślizgać sięasz się, ślizgać sięają się, ślizgać sięaj się, ślizgać sięał się 1. «posuwając się po gładkiej powierzchni, nie móc się na niej utrzymać; obsuwać się» Ślizgać się na oblodzonym chodniku. Buty ślizgają się po… …   Słownik języka polskiego

• igła — ż IV, CMs. igle; lm D. igieł 1. «narzędzie do szycia, ostro zakończony, najczęściej stalowy pręcik z otworem (uszkiem) do nawlekania nici» Cienka, gruba igła. Długie, krótkie igły. Igła stalowa. Igły tapicerskie, kuśnierskie, żeglarskie. Nawlec… …   Słownik języka polskiego

• papier — m IV, D. u, Ms. papiererze; lm M. y 1. «materiał w postaci wstęgi lub arkuszy otrzymywany w wyniku procesu produkcyjnego z włókien, głównie roślinnych, z odpowiednimi dodatkami» Papier pakowy, listowy, rysunkowy, afiszowy, nutowy, maszynowy,… …   Słownik języka polskiego

• polip — m IV, D. a, Ms. polippie; lm M. y 1. med. «guzowaty twór miękki o gładkiej powierzchni, pojedynczy lub mnogi, wyrastający zwykle ze śluzówki» 2. zool. «postać jamochłonów w przemianie pokoleń, charakteryzująca się workowatym ciałem,… …   Słownik języka polskiego

• przeciwodblaskowy — «zapobiegający odblaskom, chroniący przed odblaskiem» ∆ Okulary przeciwodblaskowe «okulary chroniące oczy przed odblaskiem, tj. przed silnym działaniem promieni słonecznych odbitych, np. od śniegu lub gładkiej powierzchni lodu» ∆ Powłoka… …   Słownik języka polskiego

• równo — równoniej 1. «tworząc gładką powierzchnię; gładko, płasko, bez dołów i wzniesień, bez załamań, zagnieceń, zmarszczek» Równo ubita droga. Równo zasłane łóżko. Deska równo wygładzona. Polewa równo rozsmarowana. Naciągnąć, napiąć, rozłożyć,… …   Słownik języka polskiego

• spotnieć — dk III, spotniećeję, spotniećejesz, spotniećej, spotniećniał, spotniećnieli, spotniećniały, spotniećniali «pokryć się potem; spocić się» Spotniał ze strachu. Spotniałe czoło. Spotniałe ręce. przen. «o twardej, gładkiej powierzchni czegoś, zwykle… …   Słownik języka polskiego

• walcować — I ndk IV, walcowaćcuję, walcowaćcujesz, walcowaćcuj, walcowaćował, walcowaćowany 1. «ugniatać coś walcem dla nadania gładkiej powierzchni» Walcować skóry, drewno. Walcować drogę. 2. hutn. «poddawać jakieś materiały, głównie metale i ich stopy,… …   Słownik języka polskiego

• dogładzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dogładzaćam, dogładzaća, dogładzaćają, dogładzaćany {{/stl 8}}– dogładzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, dogładzaćdzę, dogładzaćdzi, dogładzaćgładź, dogładzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień